"Wat is een autoresponder?" vroeg iemand me laatst. Dat leg ik je uit in dit…
Wow. Wat een jaar was 2019!
Oké, eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dat voor heel wat voorgaande jaren telt, al was ‘wow’ toen niet altijd positief. Nu gelukkig wel.
Het was nou eens niet een superturbulent jaar. Wél avontuurlijk – gelukkig – maar niet op een vervelende of heftige manier, zoals eerder. (Ja, daar leer je natuurlijk ook wel weer lekker veel van, maar daar gaat het nu niet om.) Het was nu vooral een jaar van mooie dingen realiseren.
Om te beginnen kreeg ik enkele SUPERfijne klanten erbij die me voor grote klussen inhuurden. Het is vast niet toevallig dat 3 van hen uit de muziekwereld komen; een wereld waar mijn studerende leven begon, maar waar ik uiteindelijk weinig mee deed. Nu ik steeds meer aspecten en talenten van mezelf strategisch inzet, komen ook ‘oude schepen’ weer terug. (Zie dit filmpje.) Eén van die klanten is een trouwe, maandelijks terugkerende klant geworden. Ik werk niet met abonnementen, maar bij hem past het, vanwege zijn maandelijkse nieuwsbrief die ik schrijf. Daarover later meer.
Ik mocht al deze klanten helpen met uiteenlopende dingen, vaak verschillende combinaties. Perfect, want dát is wat ik wil! En dat heb ik in ’n jaar of minder gerealiseerd.
Ook noemenswaardig: ik ging van een verliesgevend 2018 naar een enórm winstgevend 2019.
De cijfers liegen er niet om:
Nu is dat natuurlijk makkelijk gezegd en gedaan, als je van verlies naar een fijne omzet en winst gaat. Het is niet erg representatief voor mijn bestaan als ondernemer (hoewel: er is nooit een patroon. Dat is – hoe metafysisch – het enige patroon), maar wél iets om te vieren met meerdere rondedansjes.
En dan vier ik niet alleen het resultaat, maar vooral ook het proces. Want hoe ben ik zo ver gekomen? Hoe kan ik dat continueren? Door toch flink aan mijn marketing te trekken? Facebook-ads, nieuwsbrieven, op beurzen staan, dagelijkse posts op social media inplannen, SEO, koud bellen enzovoort?
Nee. Daar doe ik niet aan. Sommige van deze dingen hebben een tijdje gewerkt toen ik nog zo ondernam als de meeste mensen, maar nu ik heb geaccepteerd dat mijn bedrijf en ik nou eenmaal anders zijn, werkt die aanpak van vroeger niet meer. Voor mij werkt het niet meer om te kopiëren wat Pietje, Klaasje of Marietje doet. Er is geen truc. Er is alleen de vraag: “Wat werkt voor jóu – op dít moment?” Daar help ik ook m’n klanten mee, op allerlei gebieden.
Het is me in 2019 nog maar weer eens extra duidelijk geworden dat ik mijn eigen weg moet zien te vinden, los van wat iedereen roept. Volgens de meeste ondernemerscoaches moet je niet alleen bepaalde vormen van marketing doen en je teksten op een bepaalde manier opbouwen, je moet ook 1 ding kiezen; 1 dienst of product verkopen aan een superconcrete doelgroep.
In m’n vorige bedrijfsvormen, waarin ik maar 1 of enkele verwante diensten aanbood, werkte dat inderdaad prima. Maar dat doet het niet meer, omdat ik heel veel verschillende dingen doe. Het enige wat als rode draad overal doorheen loopt, is het soort mens dat ik help: hoogbegaafde, hoogsensitieve creatieve multitalenten. Maar de vragen waarmee ze komen, kunnen sterk uiteen lopen.
Pionieren is mijn lot. Uitproberen en mijn eigen weg gaan. Want ‘de dingen’ – en dan bedoel ik: alles in het leven – werken alleen als ze uit jóu komen. Uit je hart, welteverstaan. Uit je diepste binnenste. Dat is een hele mooie en leerzame weg, maar soms ook gewoon retefrustrerend.
Ik post nog wel dingen op Facebook hoor, en soms op LinkedIn, maar veel minder vaak. Meestal vlogs, soms wat anders. Het gaat om het moment en momentum. Om de energie van het moment waarin een idee of associatie ontstond. Ga ik dat klaarzetten voor later datum, dan werkt het niet meer.
Zie dit vlog, waarin ik dat uitleg.
Marketinggoeroes zeggen: “The money is in the list”. Ofwel: je moet een e-maillijst opbouwen, want dan kan je zelf contact leggen met potentiële klanten en vanuit je nieuwsbrief verkopen.
Voor sommige mensen werkt dat inderdaad zo. Voor een klant voor wie ik maandelijks de nieuwsbrief maak bijvoorbeeld. Hij heeft zelfs bijna geen herhalingen nodig om zijn groepen vol te krijgen. (In dit vlog leg ik je meer uit over die herhalingen.)
Ironisch genoeg werkt het niet voor mijn éigen nieuwsbrieven en volgers. Ik heb de afgelopen 7 jaar 2 klanten uit m’n nieuwsbrief gehaald. Of nee: 1,5. Het was 1 onbekende en 1 klant die voor een nieuw aanbod gebruik maakte van de korting in de nieuwsbrief. Wat mijn nieuwsbrieven me wél bijna altijd opleveren, zijn meerdere afmeldingen. Ik stuur de mailings nog wel, maar niet met het idee dat ik daar geld mee genereer. Meer als teken van leven voor m’n échte fans, zodat ik op hun netvlies gebrand sta als zij of mensen in hun omgeving hulp nodig hebben.
Mijn lijst is ook maar klein. Laten groeien is nooit gelukt, al mijn pogingen ten spijt. Of ik had na ’n evenement wel ’n grotere lijst, maar dat waren dan geen fans, want in no time meldden ze zich weer af.
Ik krijg wel leuke reacties op m’n nieuwsbrieven, maar die zie ik nooit gereflecteerd in pecunia.
Kortom: míjn geld zit niet in mijn lijst.
Wél blijf ik dingen máken. Bijv. blogs en vlogs (die ik dan tóch deel in nieuwsbrieven af en toe), maar ook dingen achter de schermen die de buitenwereld niet eens te zien krijgt. De energie waar ik tijdens het maakproces in kom, is vaak belangrijker dan het resultaat. Dat is meestal ook al genoeg; het resultaat tonen, is dan niet meer nodig.
Klinkt zweverig, maar het is superconcreet.
Het gebeurt me vaak genoeg dat ik iets wil realiseren en dat ik ‘slechts’ 3 dingen nodig heb:
Dan komen er geldstromen op gang en dat kan van alles zijn. Mijn geld kan overal vandaan komen: van klanten, van giften, van spullen verkopen.
En… vaak is deze weg naar het doel ook makkelijker en beter dan je vooraf had kunnen bedenken met je hoofd.
Dit klinkt heel simpel, maar het kost wél jaren van werken aan en diep graven in jezelf, patronen doorbreken, dingen anders durven doen, afstemmen, verfijnder leren voelen wat bij je past enzovoort. Dit ogenschijnlijk simpele en korte lijstje, is wél het resultaat van meerdere jaren werken aan mezelf. (En ik ben daarmee nog lang niet klaar.)
Een voorbeeld: in 2019 wilde ik voor het eerst in m’n leven ’n tweepersoonsbed hebben. En een mooi, groot scherm om te Netflixen. (Ik kijk bewust geen tv vanwege de negatieve energie die ik van ‘nieuws’ en dergelijke krijg.) Ik heb een dure smaak en ben gevoelig voor onergonomische bedden en andere meubels. Dus ik had ’n flink budget nodig.
Al een hele tijd stonden op Marktplaats meerdere items van mij te koop: instrumenten, een instrumentenkoffer, mijn redelijk nieuwe en nog goede matras en topper, en nog wat kleiner spul. Dat liep niet. Maar toen ik eenmaal voelde wat ik wilde met dat geld, dus toen ik er een duidelijk doel bij voelde, kwam die verkoop op gang én kreeg ik een supergunstige inruildeal voor m’n bed. Zo had ik ineens ’n topmerk voor een bodemprijs geregeld. (Trouwens: zoek je nog ’n goede cello en stok? Die staan nog te koop 😉 )
Vervolgens kreeg ik een klant op m’n pad die het benodigde restbedrag opleverde en zelfs meer; ik kon er een nieuwe cursus van doen die al lang op m’n verlanglijst stond.
“Ha! Da’s gewoon toeval!” hoor ik je denken. Dat lijkt erop inderdaad, maar aangezien dit steeds zo werkt bij mij, is het dat intussen niet meer. Ik geloof niet meer zo in toeval.
Ik weet nooit waar mijn geld vandaan komt en waar mijn klanten vandaan komen; het is steeds weer anders. Daarom heeft standaardmarketing geen zin voor mij; de ervaring leert dat het me alleen maar heel veel tijd, energie en geld kost.
Dat is vervelend, want ik ben graag de regisseur. Ik beïnvloed het liefst hoe de dingen lopen. Niet tot in detail, want ik houd van improvisatie en ruimte voor wat er gebeurt in het hier en nu. Maar ik vind het wél fijn om te weten waar ik aan toe ben.
Een belangrijke les voor mij is dan ook dat ik dat moet loslaten. Natuurlijk kan ik nog steeds dingen willen en wil ik nog van alles realiseren en manifesteren, de lijst is lang zat. Maar weten waar mijn geld vandaan komt: dát laat ik los. Ik vertrouw erop dat het goedkomt. Ik heb vaak genoeg ervaren dat dat wordt beloond met een betere/gunstiger/goedkopere/… (verzin het maar) uitkomst dan je zelf kon verzinnen. Dat motiveert om te blijven doen wat goed voelt en de rest te laten voor wat het is.
Mijn klanten komen voort uit situaties die ik leuk vind. Via de muziek, theatersport, via vrienden, via m’n vriendin (meermaals) enzovoort. Ik hoef dus ‘alleen maar’ te doen wat ik leuk vind en dan komt er vanzelf geld uit. Dat klinkt makkelijk, maar dat ís het niet. Het vergt – tijdens meerdere jaren getrainde – afstemming en vertrouwen. (Zie het citaat hierboven.) Ook als je bijna geen geld meer hebt en geen zicht hebt op nieuwe opdrachten, is blijven vertrouwen het devies. En neem van mij aan: dat is dan knap lastig!
Gewoon geld verdienen omdat ik het nodig heb nu of later, werkt niet voor mij. Het werkt alleen als ik voel waar ik het aan wil uitgeven. Dat zijn vooral ervaringen, zoals reizen. Zelfs mijn nieuwe bed en tv schaar ik daaronder, omdat het mij te doen is om het feit dat ik dan eindelijk – hoe volwassen! – gewoon lekker zonder het gedoe van ’n slaapbank uitklappen en opmaken een groot bed in kan duiken wanneer m’n vriendin er is. En dat we samen films en series kunnen kijken. Om spullen an sich geef ik weinig (m.u.v. mijn muziekinstrumenten); ik ben een Kondo’er en ontspuller.
Als ik iets écht wil, en dat diep vanbinnen voel, kan ik dat vrij makkelijk realiseren/manifesteren. Dan komen geldstromen op gang. Heb ik spullen te koop staan en loopt het niet? Dan heb ik ’n doel voor dat geld nodig en komt het vanzelf. (Zie boven.)
Lukt iets níet? Dan wil ik het misschien ook niet écht.
Een ‘nee’ is altijd een weg naar een betere ‘ja’. Gaat iets niet door, terwijl ik dat zo graag wilde? Dan baal ik natuurlijk, maar houd ik het kort. Er ligt nl. altijd een betere variant voor me in het verschiet dan ik had kunnen bedenken en meestal nog snel ook. Dat heb ik intussen al heel wat keren meegemaakt.
Een paar voorbeelden:
Letterlijk geldt hier: voor hetzelfde geld (en/of voor dezelfde energie) krijg ik een betere variant. Als het om een klant gaat, is het zelfs letterlijk ‘voor hetzelfde geld’. Want een klant aannemen voor het geld, terwijl die klant eigenlijk niet past bij mij, is zonde van mijn energie. Voor hetzelfde (of zelfs een hoger) bedrag kan ik een wél fijne klant helpen. Maar die komt niet naar me toe wanneer ik qua tijd en energie bezet ben.
Zelfs als ik ziek ben, kan ik manifesteren. In januari (oké, dat is al 2020, maar wie kijkt er nou op ’n maandje) kon ik weinig, maar ik kon wél opruimen. Ruimte maken voor nieuwe dingen in je leven: dat werkt altijd goed.
Ik vond in dit geval zelfs een stuk laaghangend fruit: een mail van een medeonderneemster die een koopsignaal had gegeven. Dus die mailde ik terug. Het werd een copywritingklus.
Opruimen helpt:
Kortom: ik kan nog steeds wel de zaken beïnvloeden als een regisseur, maar dan van binnenuit en niet van buitenaf. Ik bedoel: mijn marketing is niet een kwestie van externe factoren beïnvloeden; dat werkt niet meer, zoals ik al beschreef. MIJN marketing is een kwestie van mezelf beïnvloeden. (Natuurlijk beïnvloed ik ook anderen nog wel eens door bijv. de principes van Cialdini toe te passen, maar ook dat doe ik minder. Ik ben niet meer zo van de hijgerige marketing, het reptielbrein enz. Het is nuttige bagage, maar ik pas die niet meer klakkeloos overal toe.)
Daarmee kom ik tot de kern. De kern van dit artikel én de kern van mij als mens. Hoe dichter ik daar bij raak, hoe beter ‘de dingen’ lopen. Noem het afstemming, noem het lagen van jezelf afpellen, noem het hoe je wilt. Het gaat erom dat je ontdekt wie jij nu echt van binnen bent. Hoe beter ik dat voel, hoe beter alles werkt.
Dat biedt hoop voor de toekomst, want ik ben nog maar ’n paar jaar bezig! Laat die stijgende lijn maar doorlopen.
Zie jouw kern als magneet en de lagen eromheen als ruis. Iedereen incorporeert ruis. De maatschappij dwingt je bewust en onbewust dingen te doen die niet bij je passen. Je wordt gedwongen om te passen in een mal. (Daarover maakte ik dit vlog.) Mensen kunnen vaak niet inschatten welk deel daarvan bij jou hoort en welk deel conditionering is; de onechte jij.
Het lijkt een voordeel om op te gaan in de massa, maar dat is het niet voor mensen die afwijken van de norm. En dat doe jij nou eenmaal, als bovengemiddeld intelligent, sensitief, creatief en getalenteerd persoon.
Hoe meer mensen kunnen zien wie jij écht bent, hoe duidelijker ze weten of je bij ze past. Dat is misschien wel de beste manier van autoriteit claimen, die je kunt doen. Haha… doe je tóch nog aan marketing… Laat zien wat jou onderscheidt van anderen, zodat potentiële klanten duidelijk kunnen kiezen. Dáár help je ze mee. (Meer daarover in dit blog.)
Jezelf tot in de kern laten zien, is een soort ‘uit de kast komen’. Ik ontken niks meer van mezelf en houd niks meer verborgen. Er zit geen bescherming meer omheen, ik ben kwetsbaar en vooral voor iedereen zichtbaar. Natuurlijk deel ik niet alles met iedereen, maar liefst wel zo veel mogelijk. Het helpt mensen om me te kunnen inschatten, wat weer helpt te filteren wie bij me past. Qua vriendschappen, liefdesrelatie en klanten.
Doordat de ruis om mijn kern steeds meer oplost, word mijn magneet steeds krachtiger en trek ik steeds meer passende personen aan. Zo kwam ik op verschillende gebieden uit de kast. (Ik ervoer het niet als een opsluiting, het is meer als in ‘ik houd het niet meer verborgen’.) Enkele voorbeelden:
Dat laatste bracht veel helderheid met zich mee. Je weet misschien al dat je ideale klanten vaak deels op je lijken. Ze leggen hetzelfde pad af als jij ooit deed. Dat ervoer ik steeds bij m’n verschillende bedrijven/diensten. Nu ik mijn veelzijdigheid strategisch inzet in m’n bedrijf, merk ik dat dat nóg passender klanten oplevert:
Wat mensen hieruit onbewust oppikken: “Hieke staat open voor dingen die afwijken van de norm en oordeelt niet.” Dat hoor ik vaak terug. Veel mensen nemen me in vertrouwen, zelfs als ze me nog maar net hebben ontmoet.
Dat werkt voor iedereen het beste: open en eerlijk zijn over wie je bent. Dat brengt mensen op je pad die écht bij je passen, waardoor je beter kunt realiseren in het leven wat jij voor ogen hebt.
Tenzij je een crimineel bent, natuurlijk.
Het klinkt simpel, ‘wees jezelf en het komt goed’, maar het kost wél tijd en lef. Je hebt tijd nodig om jezelf te leren kennen en lef om in jezelf te graven. Om blokkades op te heffen en patronen en gebaande paden te verlaten. Om te doen wat bij jóu past en dit continu te evalueren en evt. aan te passen aan wat je op dat moment nodig hebt. Wat trouwens ook kan zijn dat je lekker wél die gebaande paden bewandelt.
Maar als jij tot hier gekomen bent met lezen, geldt dat niet voor jou. Dan behoor jij tot mijn doelgroep, voor wie geldt dat ze hun eigen pad zullen moeten vinden, omdat ze te veel afwijken van de norm. Te slim, te creatief, te zelfstandig, te visionair… noem maar op. De hokjes van de maatschappij geven je geen voldoening, ze beperken je en daar krijg je stress van (of erger: een burn-out).
Zo heb ik afgelopen maand, in januari 2020, weer iets meer van mezelf toegelaten in m’n leven: mijn liefde voor klassieke muziek. Ik werk niet als muziekdocent of musicoloog, waarvoor ik diploma’s heb, maar krijg en creëer wél steeds meer betaalde muziekklussen. Ik heb besloten die vanuit m’n bedrijf te gaan doen en dat leverde meteen al gunstige resultaten op.
Omarmen wie ik ben en niet oude schepen rücksichtlos achter me verbranden: dat werkt. Kijken naar hoe je oude schepen kan recyclen, zodat ze wél bij je passen, is veel handiger. (Zie dit vlog.) Het is natuurlijk een heel logische reactie: iets bevalt je niet, je kiept het in z’n geheel uit je leven en ziet pas later de nuances. Dan blijkt dat niet het hele onderwerp uit je leven moest verdwijnen, maar alleen maar enkele aspecten ervan. Dat je bijvoorbeeld bepaald werk tóch nog wél wil doen als het op jouw manier kan. Onder jóuw voorwaarden.
Dat kan. Jij kan dat. Want jij bent slim en reflecteert vaak op jezelf, om je blijvend te ontwikkelen. En ik help je er graag bij.
Maar LET OP: ik leer je niet míjn methode; we gaan samen op zoek naar jóuw methode. (Als het goed is, had je dat al begrepen uit het hele artikel.) Of beter: gereedschapskist. Want een methode is een vastliggend iets, terwijl je met bekende gereedschappen steeds weer nieuwe dingen kan creëren. En dát is wat jij nodig hebt. Dus ik help je gereedschappen te leren kennen en gebruiken, zodat jíj daar jóuw ideale leven mee kan bouwen.
Vraag een gratis gesprek aan om te bespreken hoe ik je kan helpen.
Mooi, Hieke! Fijn om te lezen en supergoed gedaan!
Een hartelijke groet van Jet
Dankjewel, Jet!