Cookies & privacy
Deze website gebruikt cookies, omdat sommige functies anders niet werken. Deze cookies slaan geen persoonsgegevens op. Lees hier de Privacy Policy voor meer informatie.
Ik snap het

Muziekles-levensles: wat betekenen Presto en Adagio voor je persoonlijkheid en hoe verander je dat?

Vroeger had ik ’n hekel aan langzame muziekdelen, vooral om ze te spelen. Ik speelde liefst dingen met pit en tempo. Als continuospeler moest ik het tempo bewaken, maar ik ging steeds sneller. Blijkbaar was ik op de vlucht voor iets. Nu speel ik óók graag langzame delen en leg daar zo veel mogelijk gevoel in. Bovendien komt het lang niet meer zo vaak voor dat ik vooruit ga in tempo.

Hier zit 'n belangrijke levensles in die veel verder reikt dan muziek maken. Ook als je helemaal niks hebt met muziek - of dat nou klassiek is of iets anders - kan je er wat aan hebben.

Kijk maar.

More...

Transcriptie

<Trio speelt klassieke muziek>

Aaah... Dit is zó intens! Heerlijk om te spelen, zo’n langzaam en gevoelvol deel. Maar dat vond ik niet altijd.

Sterker nog: vroeger vermeed ik langzame delen in muziekstukken; ik speelde liefst dingen met pit en tempo. Bovendien had ik erg de neiging om als continuospeler, die het tempo hoort te bewaken, te gaan jagen en haasten. Dan ging ik – onbewust en onbedoeld - steeds sneller. Ik was blijkbaar op de vlucht voor iets.

Nu speel ik wél óók graag langzame delen, en leg daar zo veel mogelijk gevoel in. Bovendien komt het nog maar weinig voor dat ik vooruit ga in tempo. Al blijft het een beetje de aard van het beestje.

Hoe dan ook: muziek is ’n spiegel van de ziel. En dan bedoel ik niet: ‘ik ben gefrustreerd en dat hoor je in hoe ik speel’ of ‘ik voel me droevig en wil ’n blij muziekje opzetten’. Ik bedoel: ‘hoe je musiceert, zegt iets over de fase van je leven’.

In mijn geval: ik ben veel rustiger geworden en kan beter bij mijn gevoel.

Waarvoor was je op de vlucht?

Voor m’n gevoel. Daar kon ik niet bij, ik woonde in m’n hoofd en kon niks met drama en sentiment. Toen ik schoolmuziek studeerde, kreeg ik bij uitvoeringen altijd te horen: "Je zingt en speelt wel mooi, maar we missen je gevoel." En ik dacht dan altijd: "Tsja, nou, ik houd daar niet van. Ik ben niet het type {zingt} ik ben een boom. Wat een aanstellerij."

Intussen begrijp ik dat mijn docenten dat niet bedoelden. Maar ze vertelden me daar níet hóe ik dan met gevoel kon musiceren.

Hoe ben je dan wél bij je gevoel gekomen?

Dankzij zacht werken en met hulp van m’n geweldige intuïtiecoach Eveline, van Muniper. Ik heb mezelf flink onder de loep genomen – en doe dat nog steeds regelmatig. Ik check bijvoorbeeld regelmatig of iets bij me past door naar m’n gevoel te luisteren.

Ik ben veel rustiger geworden. Maar níet langzamer – eerder sneller. Dankzij die rust.

???

Het lijkt een contradictio in terminis, dat je sneller kan worden door meer innerlijke rust. Maar dat ís het níet.

In die rust kan ik mezelf beter observeren en veel beter het kaf van het koren scheiden. Wat past bij mij en wat niet? Wat definieert mij nou eigenlijk? Door die rust kwam daar ook ruimte voor: om dat te ontdekken en in te zetten. Eén van de dingen die mij definiëren, is snelheid. Snelheid van denken en associëren – wat de laatste jaren is toegenomen - én snelheid van praten. Dat eerste is handig, voor jou als kijker ook, maar dat laatste dan weer niet 😉

Dankzij rust is er ook ruimte voor ideeën. Zie je hoofd als een vel papier. Als dat helemaal is volgeschreven of –getekend, kan er niks meer bij. Maar is dat blanco, dan is er veel ruimte voor beeld en tekst. Ik krijg door die rust van tegenwoordig dan ook steeds meer invallen en creatieve ideeën voor vlogs en coaching. De meest bizarre dingen koppel ik aan elkaar. Logisch in mijn hoofd, maar raar voor de meeste anderen.

Een aantal jaren geleden kon dit niet. Ik had er wel de vaardigheden voor, maar niet de ruimte in mijn hoofd of systeem. Ik was te gestrest.

Eh... En waarom vertel je me dit?

Ik heb geleerd dat snel zijn fijn is, maar dat het niet de heilige graal is. Het is handig om soms ook bewust stil te staan of langzaam te doen, zodat je de tijd en de rust hebt om te observeren en om dingen er te laten zijn. Om invallen te krijgen en ineens dingen aan elkaar te koppelen.

Daarmee maak je het jezelf makkelijker. Je hoeft dan niet meer zo hard te werken om alles uit te denken; de beste ideeën en aanvullingen komen op onverwachte momenten. Maar die moeten wel toegang hebben tot jou; de deur moet openstaan.

Je bereikt met veel minder moeite veel meer en hebt betere oplossingen en ideeën.

Alertheid + rust = de beste ideeën in de minste tijd
Alertheid + rust = zacht werken
Zacht werken = goed te leren!

Wil jij ook meer bereiken met minder moeite? Ik kan het je leren. Interesse? Stuur een kattenbelletje naar [email protected].


Let op!

Als je je apparaat in landscape-modus houdt (horizontaal), zie je meer!
Ik snap het
>