Cookies & privacy
Deze website gebruikt cookies, omdat sommige functies anders niet werken. Deze cookies slaan geen persoonsgegevens op. Lees hier de Privacy Policy voor meer informatie.
Ik snap het

Om iets draaiende te houden, betaal je vaak de tol

Ben jij ook meestal De Persoon die opdraait voor De Regelklusjes? “Omdat je dat zo goed kan”, volgens de mensen om je heen (die er zelf geen zin in hebben)? Ben jij, kortom, De Kartrekker?

Welkom bij de club!

Ik ben ook zo iemand en moet er echt voor waken dat als ik iets wil, ik niet ook automatisch de regelaar ben. Als ik het níet regel, gebeurt het meestal ook niet. Of niet goed. Daar moet ik dan maar mee leren leven.

Een jaar of 10 geleden, toen ik 26 was, was ik me totaal niet bewust van het kwaad dat kan schuilen achter veel leuke activiteiten hebben naast een fulltime baan.

Totdat ik hartkloppingen kreeg terwijl ik met m’n cello op mijn rug naar een repetitie liep, duizelig werd en letterlijk tolde op m’n benen.

Ik moest gaan zitten en bijkomen, ik voelde me bejaard. Ik had niet door dat dit nogal een duidelijk teken was dat er iets niet goed ging in m’n leven en denderde door. “Ik ben jong en moet veel aankunnen. Niet zeuren, het gaat wel weer over.” Niet veel later kreeg ik nog andere klachten, waarvan deze 3 me vooral zijn bijgebleven:

  1. als ik met de fiets bij ’n verkeerslicht stopte, lag ik ineens op de grond. Dit gebeurde regelmatig, ook als ik niet hard gefietst had. Dat gebeurde ook eens met een cello op mijn rug
  2. ik stond ineens te wankelen op mijn benen, alsof ik bang was in ’n gat te vallen. Terwijl er helemaal geen drempel, trapgat of wat dan ook in de buurt was, ik stond gewoon op een platte vloer in een grote ruimte
  3. als ik de brede stationstrap besteeg, begon ik opeens te wankelen en wisten mijn voeten niet meer wat ze moesten doen. Ik moest dan bewust nadenken over hoe traplopen in z’n werk gaat

Mijn gezondheid had zwaar te lijden onder de stress die ik had. Die kwam vnl. van pestende collega’s en verveling op het werk, maar ook van doordraven met die berg leuke activiteiten, terwijl mijn lichaam SUPERduidelijk aangaf dat het veel te veel van het goede was.

Ik stond te tollen op mijn benen, omdat ik mijn huidige leven koste wat kost draaiende wilde houden. En omdat ik geen idee had dat luisteren naar je lichaam een optie is. Ik ben opgevoed door ouders die nooit zeuren en altijd doorgaan. Op zich een prima houding, want je ziek melden bij verkoudheid bijv. vind ik ook onzin. Maar hierin doordraven, is ongezond.

Enfin… Ik wilde dus koste wat kost mijn toenmalige activiteiten draaiende houden. Wat niet lukte en resulteerde in een combinatie van een bore- en burn-out.

De boel laten draaien zonder tol te betalen: het kan! En jij kan het leren

Dat is wat je – in de kern – leert met zacht werken. Sterker nog, je leert de boel niet alleen draaiende te houden – dat is nogal passief. Je leert hoe je daar voorbij komt en je dromen realiseert. En dat terwijl je tijd én energie overhoudt.

Klinkt als een utopie, maar dat is het nie.

Wil jij leren zacht werken? Natuurlijk help ik je daar graag bij. Vraag een gratis inspiratiesessie aan, dan bespreken we wat je nodig hebt en kunnen we meteen kennismaken. Lijkt me leuk!


Let op!

Als je je apparaat in landscape-modus houdt (horizontaal), zie je meer!
Ik snap het
>