fan

Vandaag mijn eerste vlog – een videoblog. En hij gaat over concurrenten, ook al bestaan die niet.

Heb je de video gezien en wil je concreet aan de slag met je waarde bepalen? Doe dan je voordeel met deze 2 tips. Ze zijn bij lange na niet uitputtend, maar wel geschikt om meteen in de praktijk te brengen.

Doen wat je écht leuk vindt. Of nee, beter nog: waar je veel energie van krijgt. Waar je enthousiast van wordt. Dat wil toch iedereen? En dan ook nog daarvan kunnen leven?

Ik wel in elk geval.

Over het algemeen doe ik alleen maar dingen die ik leuk vind, dus dat is alvast geregeld. Maar veel energie in en van mijn werk krijg ik pas als ik vragen mag stellen. Vragen waarvoor ik als klein kind vermanend werd toegesproken of boos werd aangekeken. Dat waren brutale vragen, vond men. Terwijl ik ze alleen maar uit pure interesse stelde. Want als ik iets niet hoefde te weten, stelde ik geen vragen, ook niet uit beleefdheid.

Dat doe ik nog steeds niet. Ik stel louter oprecht geïnteresseerde vragen.

Voor mij zijn de leukste gesprekken, de gesprekken waarin ik iemand op andere gedachten breng. Waarin ik mijn gesprekspartner laat nadenken over opties die zijn of haar leven positief op z’n kop zetten, zodat zijn/haar dromen werkelijkheid kunnen worden.

Beren op de weg

Ik zie vaak meerdere mogelijkheden waar de ander alleen maar beren op de weg ziet. Ik zie al snel wat iemands kracht is en geloof daar dan ook in, terwijl de ander daar nog niet in gelooft. Of niet in durft te geloven, bang voor de gevolgen in zijn/haar leven.

Want ja… je hart volgen en naar je intuïtie luisteren, vergen moed. Veel moed. En meestal heeft het grote gevolgen. Denk aan je baan opzeggen en voor jezelf beginnen, na ruim 30 jaar scheiden binnen een gemeenschap die dat streng veroordeelt of een methode lanceren die tegen de gebaande paden indruist.

Mijn hart gaat sneller kloppen als de ander langs die beren leert kijken en ineens ook gelooft in zijn of haar droom. En als hij/zij voelt dat we die droom samen kunnen realiseren.

Droom: eigen bedrijf

Bij de mensen die ík spreek, is die droom meestal een eigen bedrijf beginnen. “Maar ja, waar begin ik? Er moet zo veel gebeuren…”

Een violist die ik nog kende uit een jeugdorkest belde me op. De website van zijn ensemble was hoognodig aan verbetering toe. Hij vertelde dat het ensemble met de site concertzalen, agenten, musici en publiek wilde bedienen.

Ik zei: “Je kunt wel een nieuwe site maken, maar ik hoor aan je dat belangrijk vooronderzoek ontbreekt. Wie is nou precies je fan?”

“…”

Toen de stilte wat lang begon te duren, legde ik het concept van de fan uit. (Wil jij dat ook weten? Lees dan het boek Een zaak van fans.)

Daarna vroeg ik: “Is het niet veel handiger om eerst duidelijk te hebben wat je wil, voordat je een site maakt? Daar kan ik je mee helpen. Een halve dag gaan we daaraan werken en dat kost € 500,- excl. btw. Als je dat verdeelt over je ensemblegenoten, is het per persoon een veel lager bedrag.”

Hij raakte enthousiast. “Ja, dat klinkt eigenlijk wel logisch. Ik bespreek het en kom erop terug!”

1 voor de prijs van 2

Na een paar dagen mailde hij: “We vonden de prijs te hoog. We gaan eerst onze site opknappen.”

Ik was op z’n zachts gezegd verbaasd en riep naar mijn beeldscherm: “Doe dat nou niet!”. Verklaar me voor gek, maar dat deed ik echt. Ik vond dit zó zonde! Die site zou dan voor een paar honderd euro gepimpt worden, wat totaal geen toegevoegde waarde had. Want zoals we al hadden geconstateerd, was helemaal niet duidelijk welk doel die website moest gaan dienen.

Dan moet je dus geheid later je site nog ‘ns aanpakken, mét vooronderzoek en bijpassende opbouw en lay-out.

Dan krijg je dus feitelijk 1 site voor de prijs van 2.

Nina heeft haar beste vrienden uitgenodigd voor haar verjaardag. Ze zitten in kleine groepjes geanimeerd te kletsen, regelmatig klinken lachsalvo’s door de kamer. De gasten genieten van de appeltaart die Nina vanmorgen zelf gebakken heeft en op de achtergrond klinkt mooie muziek. Nina en haar gasten gaan helemaal op in de fijne gesprekken.

Na een tijdje staat de jarige op om een nieuwe ronde drankjes te verzorgen. De schrik slaat haar om het hart: “Waar zijn Pieter, Bart en Maaike ineens gebleven?!” Ze kijkt in de tuin en op straat, maar ze zijn nergens te bekennen. Ook hun jassen hangen er niet meer.

Teleurgesteld loopt ze terug naar de kamer. Ze probeert weer deel te nemen aan de blije en onbezorgde gesprekken, maar de domper van het plotselinge vertrek blijft als een schaduw over de rest van haar dag hangen.

Weg zonder gedag te zeggen

Ga jij ook wel eens weg zonder gedag te zeggen? En hoe zou je het vinden als je beste vrienden niet eens de moeite nemen om je te bedanken en te laten weten dat ze weer huiswaarts gaan?

Misschien denk je nu: “Djiiieeeez! Wat maak je daar een punt van, zeg. Doe niet zo moeilijk!” En mogelijk vraag je je ook af waarom ik hier in vredesnaam over blog. “Dat heeft toch niks met ondernemen te maken?!”

Wel dus. En ik kan het je vertellen uit eigen ervaring.

De nieuwsbrief was doodverklaard, maar is terug. Zo begint het artikel Een betere uitlaatklep dan Twitter van Inge Janse in de nrc.next van 28 oktober.

Hier schuilt een kern van waarheid in. Mensen lazen nieuwsbrieven niet meer en schreven zich zelfs uit, omdat die verkoperig, opdringerig, schreeuwerig en spammerig waren. Maar wanneer is een nieuwsbrief spammerig? En klopt dit artikel wel?